Een perfecte ochtend voor een scary onderwerp. Nederland zit opgesloten thuis. Stormachtig, grauw weer gekoppeld aan gestage regen, maakt cocoonen aantrekkelijk. Tijd volop om wat te schrijven. Er zit al maanden een gedachte in mijn hoofd, die langzaam rijpt tot een insight; mensen zijn biologisch gezien sociale wezens die in gezamenlijkheid hun leven leefden. In het verleden vaak in barre omstandigheden. Juist die gezamenlijkheid stelde de soort in staat de wereld naar haar hand te zetten. En bood warmte, genegenheid en onderlinge support. Maar op een of andere manier staat dat gezamenlijke tegenwoordig steeds meer onder druk.