De grootste angst van twijfelende kinderwensworstelaars is de angst om het verkeerde te kiezen. 

De verkeerde keuze te maken en daar dan spijt van hebben. 

Levenslange spijt. 

Het kinderwensvraagstuk leent zich door ook goed voor omdat het onomkeerbaar is, complex (raakt aan alles) en de toekomst onvoorspelbaar. 

Maar als er nu een apocalyps zou zijn, de hele aardkloot stopt te bestaan, hoe kijk je dan terug op je leven? 

Heb je dan spijt van de levenskeuzes die je tot nu toe hebt gemaakt? 

Of zijn er dingen waar je verdrietig over was, pijnlijke voorvallen, maar waarna je het leven weer hebt opgepakt? Ik heb in liefde en studie best geblunderd en ook gejankt. Maar ik ben blij met hoe mijn leven is gelopen.

Ik heb er geen spijt van. 

Deze podcast gaat over het verschil voelen tussen spijt en verdriet. 

En ik lees voor uit het heimwee restaurant van Anne Tyler. Alles van haar kun je lezen als wil weten wat spijt en dysfunctionele gezinnen met elkaar te maken kunnen hebben. 

Spijt van je kinderen, dat bestaat. Dat is dan weer wat anders dan spijt van het moederschap. Eenzaam oud worden met kinderen, bestaat ook. Dat ervaar je door die romans te lezen.

Naast Tyler zijn de twee romans over Olive Kitteridge een aanrader.

Ken of ben jij iemand die spijt heeft van haar leven zonder kind? Daar ben ik naar opzoek. Voor een interview, mag ook een podcast worden maar hoeft niet. Wil zelf graag wat meer hierover weten.