Ik vroeg het al vroeg in mijn leven al af..
Ben ik diegene die ik werkelijk ben of ben ik wat anderen graag van mij wilden?
Ik schrok eigenlijk van het antwoord.
Waar was mijn onbevangenheid gebleven?
Waar was mijn vertrouwen op mijzelf gebleven?
Waar was mijn kennis over mijn kernkwaliteiten gebleven?
De eerste jaren van ons leven ben je zo vol van wat je ervaart en wil je alles onderzoeken.
Maar namate je brein de overhand nam, hoe meer je je ging aanpassen aan je omgeving.
Sommige mensen zijn zo in hun omgeving opgegaan dat ze niet eens meer opvallen.
Ze gaan op in de omgeving.
Tenslotte heb mede omgeving nodig toch?
Zo lijken we wel kuddedieren.
Bescherming zoeken bij anderen.
Met als consequentie dat je jezelf gaat verliezen.
Ja, ik was ook zo.